kapadı kendini gecenin koyu rengine
artık kuytulara saklanıyor
küstü herkese …kendine bile…
artık
o çok sevdiği cama bile çıkmak istemiyor
içindeki maviyi de yitiriyor gün be gün
beni yitirdiği gibi…
neyse,
vakti geldi,
sardunyalarımı sulamalıyım artık gözyaşlarımla
Kayıt Tarihi : 20.11.2010 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaz oldu, dedim ki “güneş dolacak saçlarıma. Saçlarım güneş gibi, sarısıyla parlayacak…”
oysaki yaz kavurdu acı veren hisleriyle.
Sonbahar geldi, ” tabiatın renklerine bürünecek “ dedim, sarardı kaldı rengim ruhsarım…
Kış geldi, ümitlerim vardı… Kar gibi beyaz olacak diye bekledim,
ayazından üşüdüm, bildiğim tüm grileri peş peşe ekledim…
İlkbahar geldi dalında açacak ''mimoza çiçeği'' sandım kendimi
yine tomurcuğumda sakladım kederimi…
Uyan içimdeki çocuk uyan...! Sen hangi mevsimde kalakaldın..
Saklandığın mevsimden koşarak gelmez misin yanıma...
Uyan içimdeki çocuk...! Uyan ki umuda senle bağlanayım. Çünkü kimsem kalmadı senden başka.
Eskiden olsa, şen sesinle etrafıma neşe saçardın çocuk.
Eskiden olsa, eteğimi çekiştirip beni kandırırdın çocuk.
Uçurtmalarım, misketlerim, sokak aralarındaki yaramazlıklarım, topum, lolipopum, sevinçlerim, düştüğümde kanayan dizlerim... Hepsi hepsi seni çok özledi çocuk.
NEREDESİN ÇOCUK, NERDESİN...?
Mimoza Sarışın
OLDUKÇA GÜZEL ÇALIŞMANIZA AYNI KONULU BİR ÇALIŞMAM İLE TEBRİKLERİMİ SUNDUM.HERŞEY GÖNLÜNÜZCE YAŞANSIN. O ÇOCUK SADECE MUTLULUKTAN AĞLASIN...
sevgi ve selamlar efendim :)))
İçimizdeki çocuk oynar elindeki oyuncağıyla
Dinleriz dinleriz ve umutlar yeşerir yeniden ...
Duyguları gerçek bir şiir ... Yüreğinize sağlık ..
Sayın Altunbaş ... Saygılarımla +10
TÜM YORUMLAR (20)