. İçimdeki Sessizlik Şiiri - Turgut Uzdu

İçimdeki sessizlik

Kimsesiz bir liman
Kıyıya vurmaz dalgalar bu limanda
Ufuk görünmez
Unutulmuş güneşe inat günün müdaimi bir gece
Ve sırtını kendine dayamış bir gölge

Mevsimlerin uzağındadır bu liman
Ne güller açar kırmızı, pembe
Ne kelebekler gezer çiçeklerde

Hayaller yasaklıdır bu limanda
Gözler bakmaz gözlere
Eller dokunmaz
Saçlar koklanmaz bu limanda
Koklanamaz

Sessizlik vurur yumruğunu masaya
İç dışa eşit olur
Uyku akar sokaklardan
Ayaklar kaçar, ses duyulmaz
Keşke sokağına çıkar keşke sokağından dönüş
Pes etmiş titreyişler
Kabullendiğince bükülmüş bir boyun

Gökyüzünü kim boyamış siyaha bilinmez
Düşünceler aynı renktedir hep
Bir damla beyaz görünmez
Bu limanda anılar candır
Öl denilmeyle ölünmez

Yorulur beklemekten, umutsuzca umutlanmaktan
Kaçar gecenin bir yarısı bu limana
Çöker bir keşke sokağının köşesine ruhum
Başka yerde aramayın dostlar
Sabaha kadar ben o köşede otururum