İçimdeki Şehrin Şiiri - Uğur Kağan Göktürk

Sen gelince,
İçimdeki şehir birden büyüyor.
Sokaklar ışıkla doluyor,
Her taş, her kaldırım senin adını fısıldıyor.

Gözlerin,
Diken üstünde açan bir çiçek gibi,
Umudu taşırken,
Yalnızlığı örseliyor.

Ellerim ellerine değdiğinde,
Zamanın ağırlığı hafifliyor,
Ve bütün kış, bütün kar
Birden bahara dönüşüyor.

Seni düşündüğümde
Kalbim, bilinmeyen yolları aşan bir yolcu gibi,
Kayıp şehirleri buluyor,
Ve sen, her köşe başında bekliyorsun.

Sevdan,
Yoksulluğun ve çabanın arasında parlayan bir ışık,
Göz göze geldiğimiz an,
Bütün dünya susuyor,
Sadece biz konuşuyoruz sessizliğimizle.

Sen gittiğinde,
Rüzgarın taşıdığı kar tanesi kadar yalnız kalıyorum,
Ama bil ki,
Her kar tanesi sana ait bir hikaye fısıldıyor,
Ve ben her tanede seni buluyorum.

Gel,
İçimdeki şehrin sokaklarını birlikte yürüyelim,
Her adımımız tarih olsun,
Her nefesimiz gelecek.

Ve biz,
Aşkın adını,
Hiçbir kitabın yazmadığı bir biçimde koyalım.