İçimdeki Savaş Şiiri - Kadir Bıyıklı

Ne zamandır yazmıyordum seni özlediğimi,
Kelimelerimi saklıyordum, birden bire haykırsınlar,
Birden bire seni anlasınlar istiyordum
Sessizlikte patlayan havai fişekleri gibi,
düğün alayına dönsün her yer,
bir karşılama bir sarılma bir kavuşma olsun diyordum.
Aslında saklıyordum da
Gecelerden yıldızlardan, gölgelerden.
Özlediğimi…
Oysa yokluğun savaşları andırıyordu,
Bozguna uğramış ordular gibi yüreğimde
Darmadağın askerler yıkılıp kalıyordu
Yitiklikler,
Kayıplar,
Tükenmişlikler birbirini kovalıyordu
Yüreğim sessiz, komutansız bir orduyu kaldıramıyordu
Tek başına yalnızlık,
Tek başına sevdasızlık vuruyordu beni
Ve hayalsizlik zamana yenik düşen
Uzaklaşıyordu… Bir bir sarıldığım ne varsa
Yenik düşüyordu umutlarım,
Kaleler gibi,
Kuleler gibi kumdan dağılıyorlardı her gözyaşı damlamda
Meydanlarında hazır tutuyordum tören kıtalarını
Yüreğimin,
Kazanırsam,
Kazanırsam eğer ki,
Sana söz söyleyeceğim ne kadar özlediğimi
Ve vuracak davullar
Tellallar haykıracak savaşın bittiğini…