Değerini bilmediğimiz değerleri kaybettik,
Bir türlü anlayamadık “biz” olmanın kıymetini,
Ellerimizi sımsıkı sarmanın zevkini,
Ve bir türlü anlatamadık kendimizi…
Nerelerdesin peki şimdi,
Nerelerdesin, ne iştesin, kiminlesin?
Duyduğuma göre baş döndüren meylerleymişsin,
Yüzüne bile bakamadığın kişiler varmış,
Hem kendin düşmüş, hem de ağlamayı becermişsin…
Kaybettiklerimizi anlamadan birbirimizi kaybettik,
Yanındayken en güzelini yaşadığım şiirin şimdi son mısralarındayım,
Ve ne yazık ki küçük kız,
Sayfanın altlarına doğru hüzünlere boğulmaktayım…
Mutlu musun peki şimdi,
Özlüyor musun erkeğini?
Çünkü ben,
Evet ben, yani bildiğin yalnız cengaver,
Yani senin erkeğin,
Bir aralar her şeyin, biricik aşkın,
Seni ve seninle beraber gidenleri,
Çok özlüyorum! ! !
22.Mayıs.2003
Saat: 14: 26
İstanbul
Kayıt Tarihi : 2.6.2003 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!