İçimdeki Özlem Şiiri - Mehmet Eroğlu 2

Ne kadar özledim, ne kadar susadım mutluluğa son yıllarda.
Mutlu bir toplum, mutlu bir yaşam yok mu yollarda?
Yatıyoruz tembel tembel, hep düşünüyoruz kara kara.
Kimi çalışmak istiyor yok iş, kimi çalışmadan kazanıyor para
Kimi çalışıyor, alın teri, veriyor kuruş kuruş vergisini.
Kimi kazanıyor milyarlari, haberi yok vergi neyin nesi
Dostum benden ben dostumdan kaçıyor.
Benden ne alacak kim bilir, kalplerimiz çarpıyor.
Bizi kim böyle yaptı, kim kararttı kalbimizi gönlümüzü.
Halbuki her gün söyleriz okullarda: türküm, doğruyum,
çalışkanım, andımızı.
Olmuyor, olmuyor arkadaşım tutmuyoruz sözümüzü
Mahkemeler dolu dolu, ya sınır kavgası ya namus belası.
Sen ne geziyorsun arkadaş? Vallahi benim ki hırsızlık davası,
Biz böyle miydik bilmem ki; böyle miydi atlarımız?
Kemikleri sızlar mı bilmem ki için için.
Halbuki önceden şöyle denirmiş birimiz hepimiz
Hepimiz birimiz için,
Dayım dedeme kızmış, dedem kardeşine
Çıkarlar ön planda, bak şu feleğin işine
Bahaneler üst üste sıralanmış, yok benim bahçeden
Senin kedi geçmiş.
Kadınlar bitirmişler hoşgörüyü sohbeti
Sevgi saygı yok olmuş getirmişler nefreti.
Kimisi çok yüksek aşırmalı atarmış
On beş yaşında kızı evde kaldı sanarmış
Bir karmaşa gidiyor yalan riya aldatmaca
Kalmamış sevgi saygı dayı teyze hala amca.
Çok eskiden de olmuş lale devri şamata.
Bu ona benzemez bu şamata bam başka
Gazetelerde boy boy, tatsızlık haberleri
Bir yanda mal götüren bir yanda aç garipleri.
Yıllar sonra okursa bu şiiri nesiller.
Sonra bize ne derler okur okur gülerler.