En derin kuyulardan tırnaklarımı kaynatarak çıktım,
en çıkmaz sokaklardan duvarları yıkarak çıktım,
en büyük yangınlardan yağmur oldum sağnak sağnak yağarak çıktım
gel gör ki azizim kendi içimden çıkamıyorum...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
İnsanların bir mağara hayatı olmalı...
İnzivaya çekilmeli...
Kırk gün, yüz gün, belki yıllarca...
En önemli meseledir, kendi içinden çıkmak...
Kendi içinden çıktığın zaman ne kuyu, ne duvar ne de yangın seni etkilemeyecektir.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta