Anka’yı yüreğime boşa atmadım ben
O, dipsiz kuyuda kanat sesleri
O, çıkmaz sokakta bir aydınlık
O,yeniden doğacak kalbimin ritimlerinden
İçimin külleri savrulacak gözlerimden.
Güneş saklı en gizli kuyunun dibinde
Ay tutulacak bir karadeliğin son metresinde
Ben yiteli çok oldu Kaf Dağı’nın ardında
Bulut emdim, yalınayak çöllerde
Gelincik kırmızısı damlattım kan ırmağıma
Çaresi yok kangrenli yüreğimin
Kesip atmalı bedenden
Bana rahat yok, o içimde çarptıkça.
03.10.2010
Ankara
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 19:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!