İçimdeki Deli Şiiri - Nihat Eren

İçimde bir deli cesur ve suskun
Ne zaman ki içime çökse buhran
Korkarım yüzüm susuz yüzüm solgun
Bilirim odur beni böyle saran

Haykırırım içimdeki boşluğa
Bir cevap ki ölüme susayışım
Boyun eğ artık aşktaki yokluğa
Yakındır son günlerimi sayışım

Hayat yol ben yolcu hayat ölümlü
Güneş bazen aydın bazen karanlık
Mazi kayıp gelecekse gömülü
Nedir neden mutluluğum hep anlık

Kavgada savaşta hep büzülürüm
Sarılır her tarafıma o deli
Duruşum boşa seyre üzülürüm
Kopar içimde bir cesaret yeli

Vakit gözümde akan bir nehirdir
Her şey aceleci her şey kör sağır
Beni ölmeden gömen bu şehirdir
Hayat zor hayat güçlü hayat ağır

Sonra hep akar gönlümde deryalar
Açılır en güzel kokan çiçekler
Anladım ki boşadır hep feryatlar
Sevinci umutlar büyütecekler

Ve yine bildim ki gün benim gül benim
Yüreğimde yetişir en güzel dal
Olur artık sevdiğim ve sevenim
Ve düşer kucağıma o şen masal

Geceler yolcu yakın ışıkları
En kötü insanlar bile günahsız
Getirin o susadığım aşkları
İçimdeki deli mutlu ve ahsız

Umutlar karamsarlıklar beynimi
Bir sonbahar yaprağı gibi çiğner
Aklar güçlü alırlar benliğimi
Karalar ise hep boşa iğneler