İçimdeki Çocukla Şiiri - Murat Yağan

Bir ilkbahar günüydü.
Masmaviydi gökyüzü.
Çiçeklenmişti ağaçlar.
Kuşlar…
………………….
Anlatamıyorum be…
Bilirsiniz işte,
Güneşli bir günde,
Nasıl olur ilkbahar.

Koşuşuyordu insanlar,
İnsanlar dedimse…
Koca koca adamlar.
Kelebek kovalıyorlardı.
Çimenlerde yuvarlanıyorlar,
Taklalar atıyorlardı.
Gırla gidiyordu gülmece.
Herkes pür neşe.

Şaşkın şaşkın bakarken,
Biri tuttu omzumu.
Dedi “Hadi gelsene.
Sal içindeki çocuğu,
Sen de katıl bizlere.”

Kaçmak istedim sessizce,
Sıyırdım omzumu.
Ama nafile…
Nereye çevirdiysem burnumu,
Bir başkası çıktı önüme.
“Hadi” dedi. “Hadi,
Katıl sen de bize.
Sal içindeki çocuğu.”

Yoktu hiç çaresi,
Daldım aralarına.
Çıkarttım içimdeki çocuğu,
Saldım tam ortalarına.

Bir feryat,
Bir figan ki çocukta,
Aşk olsun susturana.

Eeee… bir de baktım ki,
Kalakalmışım çayırın ortasında,
İçimdeki çocukla baş başa!

www.muratyagan.com