Aslında hiç büyümedim.
Bir yanım hep çocuk kaldı.
Yüreğimde gizledim sadece o çocuğu.
Kimse dokunmasın ,kırmasın diye,
Derin,karanlık kuyularda,penceresiz odalarda sakladım.
Bazen izin veririm,ortaya çıkmasına,
O anlarda özgür olur.
Kahkahalar atar pervasızca,
Kuşlar ile yarışır, uçamasa da.
Büyüyen yanım hep kıskanır onu.
Yakışmıyor sus diyor, otur oturduğun yerde.
Çevre diyor,kim neder diyor.
Hiç bitmiyor kuralları.
Belkide haklıdır.
Susmalı içimizdeki çocuk.
Susmalı ki! Kararsın dünya.
Susmalı ki kazansın hüzün.
Susturabilseydim eğer onu.
Daha mutlu olurdu herkes.
01-06-2012
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
