Zaman geçiyor durmuyor
Değil mi
Bitti bak asker oldun döndün
Hayatın içindesin
Yaşam hızla büyütüyor
Okul, iş
Ve aşk
Derken
İnanıyorsun değil mi
İnandın
İnkar etme
Şimdi sen de büyütüyorsun
Kendin gibi bir çocuk
Evreler gözünün önüne geliyor
Çocukluğun gençliğin
Yaşadıkların
Acıların gerçeklerin
Çocuğunda olmasın istiyorsun
Değil mi
Yok öyle bir dünya
Yaş kemale erdi
Dilinde hep geçmiş
Yüreğin ise kor gibi yanıyor
Unutamadın onu
İnsan büyüyor ama
Ne içindeki çocuk
Ne de ilk aşk
İnsan içindekini unutursa
Ölüyor
Ben gibi…
12 Kasım 2021
Kayıt Tarihi : 16.2.2022 07:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Erdinc](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/16/icimdeki-cocuk-4-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!