Kendimle konuşuyorum,
sessizlikle örülü bir boşlukta.
Kelimelerim, düşen yapraklar gibi savruluyor
geçmişin kırık aynasından yansıyan hatıralar.
“Kimim ben?” sorusu,
karanlıkta sönmeyen bir fener;
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta