İçimdeki Cenaze
Giderek daha da büyüyor,
yaşamla aramdaki mesafe.
Giderek daha da küçülüyorum
bedenen, ruhen...
Gün gün siliniyorum adeta.
Kalkmayan bir cenaze gibi,
göğsümde
oturuyordu yaşam;
sürekli üzerinde ağıtlar yakılan.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta