Üstadın Anısına....
Ve insansanlar....
Ve insanlık....
Derin bir çöküntüde
Mahşeri bir karanlık....
Sarmış her tarafımızı.!
Ruhum acıyor,beynim kanıyor
Yüreğim yerinde durmuyor
Sanki kiralık yaşıyorum bu dünyada
Akıl almış başını dur durak bilmiyor
Hükmedemiyorum zamana ve yere
Onlar almış beni benden
Satılık leşlere ve düşlere kalmış
Kaptırıyor kendini içimdeki ben....(katil ben)
Soramıyorum kendimi bir başkasına
Değişen benmiyim; yoksa bu çelişki mi...?
Şunu biliyorum ki; ben değişiyorum....
İçimde yepyeni bir ben yaratmak istiyorum....
05.05.2004
Süleyman OzansoyKayıt Tarihi : 18.5.2004 11:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!