İçimdeki Cam Kırıkları Şiiri - Poyraz Can

Yüzünün her coğrafyasında unutamadığım, bir bakış bir gülüş.

Ellerinde bütün kainatın renkleri bir yeşil bir mavi.

Tenin de dört mevsim kokusu bir frezya bir Yasemin.

saçlarında bir tutam Güneş, bir tutam Ay.

Gidişinle yine esir oldu gönül mahzenim.

Şimdi hangi bakış hangi gülüş teselli eder beni.

Kim tutar ellerimden kim temizler içimdeki cam kırıklarını.

hangi gülde bulurum teninin kokusunu

Ve bir daha hisseder miyim eskisi gibi.

Hasretine alışmak bu kadar zor muydu ?

Hangi zaman diliminde yitirdim seni.

Hangi sokağın başında ayrıldık.

Hangi acılara gebe kaldı bu aşkımız.

Hangi günahın vebaliydi bu yaşadıklarımız.

Hani hep derler ya pembe panjurlu bir evimiz olsun diye.

İçinde sen olmayan her yer bana Simsiyah.

Senin olduğun her çatı bana ev.

Senin aldığın her nefes bana Can.

Senin Dokunduğun her yer bana huzur.

Senin baktığın her yer bana aşk.

En çok da canımı yakan Sessiz sedasız gidişindi.

İçimdeki cam kırıklarına bir yenisini daha ekledin.

Tamir olmayacak bir kalp ve hayalleri olmayacak bir dünya bıraktın.

Canın sağ olsun, canın sağolsun be

Bu aşkın adı da acı olsun

Senden gelecek ne varsa o'da başımın tacı olsun.

>>>>>>>>>>>>>>>

öneri fon : ezgin kılıç - üçü bir arada
öneri fon : Aşk (Instrumental)