İçimde Yaş Almaz Bir Çocuk Durur

İçimde yaş almaz bir çocuk durur
Güz güzargahında döküp dururken
O, dallarımda bahar çoşkusudur
Yeşil düşlerin renkli yolcusudur

İçimde yas almaz bir çocuk durur
Asırlık hüzünler beni vururken
O, koşar can kaybımı durdurur
Kollarında ağrılarım uyutur

Çocukluğum yıllara meydan okur
Yorgun yaşım tam pes ettirecekken
O, yeniden başlamaya koyulur
Nefessiz heveslerime can bulur

Çocukluğum ruhumu genç durdurur
Yaş, kış güzargahına ilerlerken
O, saçıma papatyalar kondurur
Seviyor, sevmiyora şarkı okutur...