İçimde Unuttuğum Deli Şiiri - Hülya Öztürk

Bir örümceğin ağını ördüğü mevsimde,
Düşler de susarmış söylermiş gerçekler de.
Eylemsizliğe döndürülmüş çelişkilerde,
Bebekler ağlarmış tüm sahil kentlerinde...

Yalnızlığın labirenti olmuş hep düşüncelerim,
İçimde unuttuğum deliyi mısralara hapsettim
Seveni çok sevdiğim yoluma çıkma benim,
Artık iğneden geçen kesilmiş ebruli bir ipliğim...

Yitmişliğimin sahilinden yelkenliler geçtiğinde,
Duygularım buz tutmuş bir dağın eteğinde.
Adını anmam desem de tüm yeminlerimde,
Biliyorum içinde olduğunu soğuk tenimde...

Nereye gitti bu atmayan ikili yürek?
Ne kadar sürecek bu beklemek?
Uyumadıkça ölümü hep dilemek,
Ben çokdan gittim, kendim hiç gelmeyecek...