İçimde Mevsimler Şiiri - Müge Coşkun

Sen yokken mevsimler geçti içimde
Ne düşler kuruldu yapayalnız
Ne hayaller yıkıldı göz göre göre...
Sahaftaki kitaplar gibi yalnızlığım,
Küf tuttu...
Sayfalar kadar dolu yüzüm,
Sayfalar kadar tozlu.
Sayfalar kadar sarı hüzün.

Mevsimler geçti sen yokken.
Kış güneşi parladı gözlerimde.
Söndü...
Yaz yağmuru oldu neşem.
Cemre düştü,
umutlarımla birlikte suya.
Dağlar çiçek açtı,
Bahar geldi doğuya
İçimde kardelenler başverdi
zaman zaman.
Bazen de yenik düştü kar altında uykuya.

Sen yokken mevsimler geçti içimde.
Güneş kaç kere doğdu saymadım.
Kaç bahar geldi kalbimin kapısına
Elim varıp da içeriye koymadım.

Sen yokken mevsimler geçti içimde.
Ne yaz hayalleri kaldı
Ne söylediğin şarkılar kulaklarımda.
Sensiz esti meltemler,
deniz kokusu sindi saçlarıma.

Sen yokken mevsimler geçti içimde.
Yine sana yazıldı bütün şiirler.
Eylül buhranı, yitip gitmeler...
Sonbahar hüznü vurdu yüzüme,
içime çektim havayı.
Ellerim üşüdü, ellerim dondu.
Sen yoktun ve içimde
bir ömür geçiyordu...