Göğün yüzü kireç gibi beyaza kesmiş
Sıkıntılı bir hali var nerdeyse patlayacak
Bir rüzgar uğultusu geliyor derinden
Sisler sarmaya başlıyor dört bir yanımı
Ağaçlarla birlikte kayboluyor çiçekler
İnsanlar ve eşyalar bir bir siliniyor resimden
Ayaklarımın dibine kadar gelmiş ufuk çizgisi
Suyum çekiliyor bedenimden azar azar
Ve yok oluyor önümde bütün dünya
İçimde kuruyan bir gülün kokusuyla
En sona beni bırakarak...
Kayıt Tarihi : 13.6.2003 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Göğsünde duruyordu adamın tablo.
Oradan sızan ışık küçülürken adam ışıklandı. Emdi sanki tüm renkleri, ışığı yuttu sanki.
Sonra ağzından döküldü renkler..Anladım ki; yok olmamıştı biraz önce, dönüşüyordu sadece tablodaki desen ..
Yolunu arayan bir dere gibiydi ışık..Döküldü ve yolları kapladı.. Üstünde yürüyen her insanın ayakkabısına bulaştı biraz..Ezilmedi ama tutundu..Oradan evine kadar gitti her birinin..taa, kapısından içeri ..
Bak nasıl bir kurgu canlandı gözümde bu şiirsel anlatımda..
Çünkü yazanın içindeki ışığı biliyorum Yunus Güzel..
Ve biliyorum ki; Işık kapatılamaz..
Hep adın gibi yunus, hep adın gibi güzel kal... Olur mu:)
aynur özbek uluç
TÜM YORUMLAR (1)