Bir zaman vardı,
dokunmaya kıyamadığım bakışlarında,
bir hayat saklıydı belki,
şimdi sessizliğe gömülmüş bir düş kadar uzaksın.
Ne zaman gözlerimi kapasam,
seninle konuşuyorum hâlâ,
bir duvarla değil de,
sanki içimde kıpırdayan bir anıyla yaşıyorum.
Sözler bitti,
ama sen içimde konuşmaya devam ettin.
Her susuşumda,
bir adım daha içime yürüdün.
Ve artık anlıyorum,
bazı insanlar gitmez…
Sadece,
içimizde kalmayı seçeriz.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 13:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!