Ev, sessizce uyanırdı sabaha.
Henüz hiçbir sabah küflenmemişti özlemle.
TRT'de başlardı Susam Sokağı,
Saat yediydi, dünya hâlâ masumdu.
İstiklal Marşı’yla kapanırdı ekran,
çocukluğum gibi, saygı duruşunda beklerdi.
ben Edi’yle değil, konuşurdum içimdeki eksiklikle.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Muhteşem bir anlatım. Benim nesil istiklal marşı ve saygı duruşu ile açardı ekranı, Adile Naşit' in masallarıyla uykuya dalardık. Geçmise döndüm. Teşekkür ve tebrik ederim. Kalemin daim olsun
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta