Çok değiştirdi beni zaman pekte bir ürkekleştim
Korkuyorum eskisi gibi şiir yazmaya
Korkuyorum yarım kalır diye korkuyorum.
Ne yapayım içimde deprem korkusu var
İstemiyorum mısralarımın arasına demirsiz kolonlar düşsün
İstemiyorum deniz kumları kafiyemi örtsün
İstemiyorum soğuk bir çadırda son noktayı koymayı
Yazmak istiyorum şiirimi öyle duygulu öyle derinden öylesine temiz ve özgürce
Ama yazamam gözlerim avizede olduğu sürece
Uykularım da kaçtı artık, istesem de yazamam
Malzemeden çalar gibi çaldılar uykularımı
Rüyalarımın üzerine kaçak kâbuslar diktiler.
Bir karabasan gibi çöktüler üzerime ölsün dediler.
Son şiirim olabilir affet beni sevgilim
Kalemim kırık, duvarlarım çatlak ve üflediğim doğum günü mumları değil dökülen boyalardır.
Her an tuzla buz olabilir hayallerim, gülüşlerim ve en kötüsü de tüm sevdiklerim.
İçimde tarifsiz bir korku bir deprem korkusu var.
Kayıt Tarihi : 13.1.2025 12:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Depremzedelerin anısına
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!