İçimde çoğalıyorum
Çok kalabalığım yine
Kendime fazlayım.
Ne kadar ben varsa içimde
Hepsi yorgun, hepsi savaşta.
Bir yanım serçe gibi özgür,
Diğer yanım martı kadar hüzünlü.
Hayatı öpmek için çırıpınırken
Bir külün pişmanlığıyla
İsyanlarda tüm dağarcığım.
Acılarla yoğrulan kanım kırılıyor
Umut yoksulluğunun kıskacında,
Kavruk derimin sızıları
Acıtıyor paslı yüreğimi.
Çok kalabalığım yine
Kendime fazlayım.
İçimdeki yağmurlar
Şaha kaldırıyor gökkuşağını
Eflatuna bile dayanamıyorum
Turkuaz acılar sıkıyor boğazımı.
Boğuluyorum.
Naftalin kokusu bile ağır geliyor artık,
Defne yaprakları bile anlamsız.
Hangi beni atmaya kalksam içimden
Daha da çoğalıyorum.
Dayanamıyorum kalabalığa.
Eriyorum artarken…
Kayıt Tarihi : 5.2.2007 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kendini bilmek demek bana göre,
bu da öyle önemli ki bu zamanda.
Niceleri var ki kim olduklarını
nerede bulunduklarını bilmeden
atıp, tutuyorlar alakasız konularda.
Tebrikliyorum saygılarımla.
Sular gibi çağlar mısın
Aktın yine kanlı yaşım
Yollarımı bağlar mısın
Şiirinizi okuyunca bu dörtlüğü hatırladım.
Evet insan bazan taşıyor,taştıkça azaldığını görüyor.
Bazan kendisi,kendisine yüktür insanın;
Çoğaldıkça yükte ağırlaşır...
Tebrikler.
Güzel,anlamlı buluşlar...
Daha da çoğalıyorum.
Dayanamıyorum kalabalığa.
Eriyorum artarken…
Gönül alınmayınca herşey ağır gelir insana sevgiler
sagılar
TÜM YORUMLAR (6)