İçimde bir şiirle yaşıyorum

İçimde bir şiirle yaşıyorum
Uzun süre yazmasam bile
Bir el uzanıyor içime
Her damla yağmurda
Her dem anıda
Ve birileri her el sallayışında
Ağlıyor şiir

İçimde bir şiir var
Bazen ölümüne susuyor
Kimseyle konuşmuyor
Sanki yağmuru bekler gibi
Güneşli günlerde
İzliyor hayatı dağlar ardında...

Ne zaman biri bir yolcu uğurlasa
Ve bir el salınsa
Bir sağa bir sola
Yanağımdan bir damla
Şiir düşüyor
Düştüğü yerde mürekkep dağılıyor..
Yaşanılanlar bulanıyor
Birileri unutup gidiyor
Ve rüzgar karşılıyor kalan sağlarla

Birileri asla unutmuyor
Birileri yüzünün altında
Düşen şiirleri topluyor
Yalnızlık denilen yanlış biliniyor
Nedendir bilinmez
Uğurlayanlar ve uğurlananlar
Asla aynı veda türküsünü söylemiyor

Bir şiir var içimde yıllar yılı
Benimle yaşlanıyor
Bir çalar saatmiş gibi
Habercisi oluyor yaklaşan günün

Yağmurun kokusunu
Benden çok önce alıyor..