İçimde Bir Kadın Var Ağlayan Şiiri - Yor ...

İçimde bir kadın var sessizce ağlayan İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler Söylenmemiş sözler yazıyorum sana Oturup bir köşeye sensizliğe içiyorum Boş kadehleri yüreğimde parçalıyıp Sensizliğe ağlıyorum hıçkıra hıçkıra İçimde bir kadın var kalbi kelepçeli İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler İçimde tarifi mümkün olmayan sözler Seni yazıp aşkımıza ağlıyorum susarak İçimde bıraktığın acılarla avunuyorum Belki seni anlamıyor gibi hissetsende Duygularını çok iyi anlıyorum küçüğüm İçimdeki kadın artık özgür ve suçsuz Artık göç eden kuşlar kadar özgürsün Kanatlarını özgürlüğe çırpa bilirsin Hiç usanmadan hiç korkmadan kadınım Hiç bir söz yokturki aşkı anlatmayan Hiç bir söz yokturki seni unutturabilen Dokundukça tenlerimiz bir birimize Dudaklarımız çaresizliğe bürünüyor Beni unutma dedikçe seni arıyorum Herşeyi unuttum sevmeyi sevilmeyi Bir tek seni unutamıyorum birtanem Dalıp dalıp gidiyor gözlerim sensizlihe Ömrümün son demlerini yaşıyorum Karaladığım beyaz safalarda saklısın Gözyaşlarım içime akıyor sessizce Sadece sen varsın hayal dünyamda Sadece sana aşık bu serseri kalbim Biliyorum tüm yaşananlara ramen Beni unutma desemde unutacaksın Unutmak ve unutulmak benim kaderim Sana son sözüm beni unutma kadınım...