İçim Yanıyor Şiiri - Zafer Özkay

Seni öyle çok sevdim ki,
Bırakıp gittiğin günden beri,
Yanıyor yüreğim ah doluyor gözlerim,
Ah özledim çok özledim,
Canım acıyor içim yanıyor yanıyor.

Dokunsan ağlayacağım,
Ellerimden tutsan yanacağım,
Razı değilim gitmene,
Yalnız olmak, sensiz olmak ölüm bana.
Alnıma yazılmış kara yazım.

Zor günler yaşadım senden sonra,
Aşk acısı ne zor şeymiş,
Fazla değil mi bu ceza,
Ellerimi vurdum duvarlara kanatırcasına,
Rahat değilim bu dünyada.

Boşuna sevmişim boşuna yanmışım,
Bu sevda uğruna boşuna ağlamışım,
Yalanmış her şey, sevdalarım aşklarım,
Yalanmış senin sözlerinde, sende sevmemişsin beni.

Oysa ben sana bağlanmıştım,
Benimsin sanmıştım umutlanmıştım,
Sen hiç benim olmamışsın, bir kalemde
Silip attın, beni yaktın canım yandı,
Bir gün sende yanarsın çok ağlarsın,
Beni çok ararsın.

İçim acıyor canım yanıyor,
Gülmüyor yüzüm dinmiyor göz yaşım,
Yalnızım hep şansızım kaderim böyle,
Kalbim kırık bir cam gibi, kırıldı ve savruldu
Dört bir yana, bir daha düzelmez düzeltemezsin,
Sen beni kaybettin artık, bir daha çok zor bulursun.

4 Ocak 2009