İçimi Teğet Geçer Nasırlı Bahçeler

kıyıları teğet geçiyor buhran üzgüsü
demir alıyor hüzün
ve biriken bir kaç şehir kaygısı..

derinlere savrulmasına çeyrek var
mayıs saçlarının
yele karışmasına,
baharlar..
kepenk indiyor gün,
okuduğum pasajlarda yürüyorsun.
vitrinlerin,
ahenkle devrilen gri
sûretsiz yüzün
düş kavgamda soluyor
soldukça büyüyor içim..

bir volkanın yüze patlaması gibi.
toprak asıyorum göğe
biraz kül, biraz haki
bir iki de şiir
masa altından
kırık ayağının çatlaklarından
konuşsa içten dışa küf salacak
asıyorum göğsüne boydan boya,
idam listelerine isimleri
çiçek kuyularına akan rimelleri.
kuş uçmuyor gökte
çıt çıkmıyor içte..

'dili kırma vakti' dedi,
damlayan gam harfleri..
ürkülerle çoğalan söz şuramda,
çift başlı kelebek nârında..
budamadım
damlarken kalemin bulantısını,
kesmedim
dalların kül lehçesini,
yağsa da üstüne
ister karla karışık hece
ister gül cemâline gece,
kırmadım özün
nasır bağlı gül bahçesini...⚘
.....özlem/
ocak/yirmi iki