İçim Sızlıyor Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Bir devir kapandı, Çanakkale’de,
Suları aktıkça, içim sızlıyor,
Bir alev kapandı, Çanakkale’de,
Sinemi yaktıkça, içim sızlıyor…

Puştluğuna kaçma, sende yap onu,
Alıyorsun işte, verip kuponu,
Çekik gözlü ama elin Japon'u,
İcadı yaptıkça, içim sızlıyor…

Temizliği bizden, öğrendi onlar,
Şimdi bizde garip, bir garip hallar,
Kıbleyi yitirmiş, şaşırmış kullar,
Paraya taptıkça, içim sızlıyor…

Hep imrenip baktı, şanlı orduma,
Bakıp bakıp korktu, dağda kurduma,
Gidinin gâvuru, şimdi yurduma,
Çiviyi çaktıkça, içim sızlıyor…

Kimseden olmadı, gizli saklımız,
Hep olmadık yerde, geldi aklımız,
Çalışmak var iken, bizim halkımız,
Yan gelip yattıkça, içim sızlıyor…

Durmayıp yerinde, üç kıta uçan,
Delaleti atıp, adalet saçan,
Bir devir kapatıp, bir devir açan,
Tarihe baktıkça, içim sızlıyor…

İngiliz Fransız, ha birde Yunan,
Yedi düveline, ayakta duran,
Altı bin mermiye, göğsünü sunan,
Mehmet’i yıktıkça, içim sızlıyor…

07.09.2007,14,35