İçim Paramparçayken, Seni Topladım

Bilir misin vefasız sevgili,
Ben kendi dünyamda paramparçayken
Onca yıldır yıkık-dökük içimdeki seni
Toparlamaya çalıştım hep.
Şimdi bir yığın dert,
Dağlar gibi yığılı ruhumda,
Dayanamıyorum.
O deli eden görmezliğin de geldikçe aklıma,
Kaldıramıyorum.
Hayallerin,
Bakışlarımın en son uç noktasında,
Yapamıyorum.
Gün aşırı sıkıntılar yetmiyormuş gibi,
Akşamlarımın kabususun
Mor gecelere hasret koyan,
Türküler dinliyorum, ağlıyorum hep.
Bir bilsen içimdekileri
Yanardağların volkanlarından sızan lavları,
Sana akıyor durmadan,
Cehennemden dünya yaşattığın günden beri.