İçim içime sığmıyordu Şiiri - Halis Tekel

Saat sıfır üçü, otuz beş geçiyordu.
Güneş, karanlığa atmıştı kendisini
Damarlarım meyhanelerden geçiyordu
Heykelin ıssız yollarındaydım
Uyukluyordum
Bu şehrin sessizliğini dinliyordum
Ayın gözlerinin içine bakarken
İçim içime sığmıyordu..

Yapraklar uçuyordu
Ağaçlar rüzgarın ritmine uymuşlardı
Bütün tabelaların ışıkları sönmüştü
Sokak lambaları, ben ve aşıklar
Yani gibiler
Yıldızlar bir bir kayıyordu gözlerimden
Avuçlarımın içine
İçim içime sığmıyordu...

Sabah doğru
Sıfır beşte, Mudanya’daydım
Güneş denizden doğuyordu adeta
Ezan ile
Yavaş yavaş karanlık toparlanıyordu
Tatlı tatlı üşüyordum
Fırınlar sıcak ekmek kokuyordu
İçim içime sığmıyordu...