İçeri giren başkalaşım fermuarı

Emin olmamak kendince,
Dağdaki orman evine benzer:
Tahtalarını onun,
Sen diktin bir çırpıda;
Ama benzemedi gecekondu’ya.
Bambi’lerden bir kaç tane var
Hem de orada.

Ve emin olmak kendince;
Seyrettiğin havuzdaki göle benzer,
Ormandan baktığında:
Gidersin ‘kıvrım-lüle-büklüm’leri
Tutarak, ileri
Ve ‘tuttuğun kökler’ senin, vararak …

Sarararak ilkbaharın-yaz’ı,
Koşuya-bumerang- bir kış’ı:

*

… Aldatıcıdır, kırağının arttırışı;
Kar yağarken, lapa lapa:
Bu yollar pek sapa;
‘Yavaş-taşıyan kağnı’ seni, seri ilerlerken.

Sen bunları kendine verirken;
Hoş, vermen de gerekirken.

Nezaketi sanat yapmamak zor,
Nezaket, kendine şekil verirken.
Seni senden almak bir o kadar güç;
Hörgüç, seni bana sürerken:

Fakat yinelersek niyetimizi,
Biz alışığız buna:
Sor bakalım ona, buna;
Da desinler sana …

… Jeolojisi dünyanın, ‘kaç para’:
Yüreklendir hissi, at bir nağra!

Köreltici cüssesi, sarartılmış otların -
Düşmeyen yaprakları, havada uçuşkan
- ‘Dar getiren-nefesleri’, sonbaharın.

Ve “dağa-dikit-odun evi”,
Enkazın sorgu memuru, yalancı bir avukat gibi.
İçinde bulunduğu tabakanın sıcaklığına göre
“Yağmur”, “sulu sepken”, veya “donan-yağmur” …

… Olan “kar kristalleri”;
İlerletir, gökgürültüsüyle çakan şimşeği
Ve kar kristalleri belirtir
Dönemeci, gökgürültüsünün şimşeği geçtiği!

Bu laboratuarın içinde,
Bir laborant var, keşiş
Ve iğdiş edilmiş:
“Laboratuarın içindeki

Tek kişi”nin derisi biraz gerilmiş;
Gerisi ise, ona verilmemiş...
(Mantığı bundan çıkarmamış,
Niceliği, buna vermiş)