İcarına Verilmiş Hayat Şiiri - Barış Dinç

Sakın hayata prospektüsü okuyarak başladığımı sanmayın sakın
hayat ne içilesi bir durumdur ne de yutulası
hiç bir oyunu da demo'suna tutunarak oynamadım
kırk ikindi geçti üzerimden yalnızlığımın
bunca zamandır silkinen sen miydin yoksa ben mi
bilemiyorum...
ayaklarıma doğru yorgunluğu uzayan bir hayatı icarına verdim
yüzü önceden pazarlanmış bir topraktım oysa ki
bakacaktı bana
koruyacaktı
yaşatacaktı
ve en olgun zamanımda ayak ayak üzerimde dolaştıracaktı müşterilerini
ey üzerimde yeşeren hayat;
kısa kesilmiş gülücüklerinle
zamansız budanan acılarımı gürleştir...
ama nasıl
nasıl sordum bu soruyu
yaprak çiçek ve tohumdan hangisinin daha elzem buluşumu
ne tuhaf bir kıyas değil mi
kayısıyı beklerken çağlaya vurulmuştum
her toprak sahibi gibi bende yaşayarak öğrendim
en iyi sulama şeklinin damla damla oluşunu
gözyaşından başka ne var ki hayatta
işte bu yüzden için için düşmez mi yağmur toprağa
sayma derdi annem bir işi yaparken sayma
iş bitmezdi ellerim nasıra varıncaya
el hiç el olmadı ki bana
tuttuğum her çalıda biraz daha
biraz daha yanımda
kanadı ve açıldı
kanadıkça elim diken diken saçıldı hayata.