Iç Sizim Şiiri - Serap Demirtürk

hadi
sen akrep ol,
ben yelkovan...
ne güzeldi o an...
volkanlar mi patladi,
günes yeni mi dogdu,
dünya o an mi kuruldu...
seni sevmek
ve
beni sevmen
ne güzeldi.
ruhumu sarip sarmalaman,
alip da kaf daginin
ta en basina götürmen
ellerimi tutup
ne güzeldi...

günesin içinden sevdayi
alman
yanman
yakman
sevmen...
gözlerinle sevmen,
yüreginle sevmen...
sevmem...
ne güzeldi.
gözlerinde,
sen olmak
yüreginde,
can olmak....
sonra...
el olmak...

bir gün dogumu
ne uzun olur bazen
sevileni beklerken...
bir gün batimi
ne çabuk geçer
yürek vefattayken.

ne güzeldi,
ne güzel...
senin için giyinmek,
dolmus beklemek,
sana yürümek.
giderken
düsler kurmak,
dönüste
hülyalarda kalmak
ne güzeldi....
kelebek misali
uçmak,
konmak yüregine...
kaf daginin
ardini görmek
güzeldi...

gidisinle
akrep yelkovan
birbirine karisti.
gidisinle
kaf dagi yok oldu.
gidisinle
sarkilar agladi.
gidisine
kimse inanmadi...
bir derin ah çekti
yüregim,
bu iç sizisina
gözlerine,
ellerine,
gülüsüne,
yalanina...

dedim ki:
git be yar git artik!
yolun dönmüs benden geri.

dedi ki:
basamam ayaklarim üstüne,
ne senle ne sensiz.

dedim ki:
ver ellerini, gücüm gücün olsun.
sevgi denen çiçek,umudun olsun.

dedi ki:
yollar bana ters akar,
bu sehir bana dar.

dedim ki:
her nere dersen gelirim.
canimi yoluna sererim.

dedi ki:
savasim kendimle senle degil.
tuttugun el kendinde degil.

dedim ki:
zamani seninle kuramaz miyiz?
gönlündeki pasi silemez miyiz?

dedi ki:
gönlünde can oldum gönlüme can olma.
gideyim yoluma bana engel olma!

dedim ki:
var git ey yar git kendini bul.
her iç sizisinda sen git beni bul.

-bindokuzyüzseksenbir-

SERAP HOCA
10.4.2007