O gece oturup düşündük
Dört duvar birde ben
Ne için bu kadar yıprandık
Kim için onca gözyaşını akıttık
Neye nasıl bu kadar inandık
Neden sevginin karşılığı vefasızlıktı.
Hem biz kim de ne kadardık.
Saatler ilerledikçe ilerledi
Ben sordum duvarlar dinledi
Zaman öyle hızlı geçti ki
Sabahın ilk ışıkları doğmak üzereydi
Ama soruların ardı arkası kesilmedi
Ve Beklenen cevabı yine kendim verdim
Ben aslında hiç yoktum hiç olmadımda
Ne birisinin canım deyip merak ettiği
Ne de en değerlisi hiç olmadım.
Yani ben var mıydım ki yok olacaktım.
Başı sonu Belirsizlik olan
Öyle bir hissizlik işte.
Kayıt Tarihi : 3.12.2024 12:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen susmak bilmez içinde ki sen, sessizliğinize yine kendi iç sesiniz eşlik eder.
TÜM YORUMLAR (1)