Ayak bastığım her metrekareye bir miktar daha ben düşüyor. İçimde kimliğini yitirmiş bir mülteci… Kalbime giden yola kim mayın döşedi bilmiyorum. Kendime her gelişimde paramparçayım. Kalbim ki en işlek caddedir sana. Fakat sen korkma yüzün benim en yakın tanıdığım.
Acemi bir ressama karakalem cizdirmişiz kendimizi. Siyahı sevişimiz bundan. Bana yolunu yarılamış tebessümlerle gelme ağrılarımı gamzene sığdıramıyorum. Kıvrılmak yetmiyor, kendimi kırmam gerek ki ben kırılınca kendi ses tellerimi kesiyorum.
Başıma büyük bir ağrı gibi saplanıyor cümleler. Arsız tekrarlar bulaşıyor sesimize. Fakat endişe etme sana tüm moral bozukluklarımla güzel harfler satın aldım. Saçmalar mısın benimle?
Kayıt Tarihi : 21.8.2017 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!