Kendimi dolandım dün gece.
Çıktım kendi yokuşumu.
Yüreğimde gördüm çipil çipil bakan bir çift çocuk gözü.
Seni sordu bana,
Öylece sustum!
Benim ve Tanrı'nın yerini daralttın, ona kıldın tüm köşkü.
Peki nerede?
Yine sustum! ..
Sustuğum kadar aşık mıydım yoksa sustuğum kadar pişman mı?
Bilmiyordum.
Okşadım çipil gözlerini ve uyuttum.
Tanrı başka kaderleri yapmaya gitti,
Ben kaldım kendimde bir de sen…
Yüreğimi acıtan hasreti alıp, kapıya koydum.
Kaldık mı başbaşa?
Yine hasretsiz öptüm seni başıma koydum…
22/01/2013 VAN
Nimet ÖnerKayıt Tarihi : 25.1.2014 13:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğimi acıtan hasreti alıp, kapıya koydum.
Kaldık mı başbaşa?
Yine hasretsiz öptüm seni başıma koydum…''
Yüreğinize sağlık,harika bir betimleme olmuş.Tebrik ederim,tam puan veriyorum.
'İnişe geçmiş', belli... Aradan hasreti çıkarınca yokuş mu kalır? Artık başbaşa 'düzlük vakti...'
Güzel şiir... Kutluyorum Nimet Hanım...
siz benim idolümsünüzzzz
TÜM YORUMLAR (10)