İç Bükey Şiiri - İlkay Coşkun

iç bükey

hep aynı uzuyor tren rayları
ha doğu ekspresi ha mavi tren
her kompartıman ayrı yürek ilmeği
telefon şarj edilecek, canözümde priz
ve gözlerimde uyku, istasyon kovalıyor

zarafetten yoksun bedende kıvranıp
kalabalıkları yarar kent duvarları
ağıtı yoktur tünelin, karnı acır ya dağların
kaç güvercin tüner demir bağrına
her gün yeni alfabe doğurur susan yanın

her yan uydu anten, makas daralıyor
internet gerçeğinden yayılan isim ben miyim?
gelecek bilinmezler içinde, göz göz oda
ay, güneş, mıhlı gökyüzü hepsi benim
nerde o upuzun özlenen açık yaz günüm

sevme kabiliyetinden yoksunsan eğer
sızlanması bitmez dünyanın
ertelenmiş yalnızlık yükü geldiğinde
kapımda kurulur yokluğun sırları
bölünmüş raylara sıkışır çığlığım

vitrine döner mahzenler aşkla bir gün
seni gönderen ve bana döndüren erkle
meseli satır satır yazdıran ince sızı
gerçekte neydi sıla, neydi özlem
ne olur anlat şimdilerime

İlkay Coşkun
15.02.2013