İç açan gökler Şiiri - Zeynep Beşen

Egemen bir öyküye başlıyorum seni görünce..
Anlık ömürler derlediğim de doğrudur
O yeni uyanmış bakişlarından
Hem söylesene
Hep böyle güzelmi bakarsin sen ..
Hani ;
Sana her baktığın da ömrüm seviniyor benim
Teşekkür ederim böyle güzel hisler için..
Güzel şeyleri bir arada topalayan yüzün
Yüzüme doğuyor ,bilmelisin her gün..
Seni sana tarif etmenin manasizligi .
Seni bana tarif etmenin anlamlılığı.
İşte, evrenin ikimizi ayni yerde bir tutmasidir bu.
Hayran değilim sana
Seviyorum.
Bir nedeni yok bu durumun Seviyorum.
Ilahi çizelge de
Nedesiz sebepsiz mutlu olduğum yerlerin konumuna yerleşmiş suratın.
Fark ettim  ki;
Sana bakmak için seni görmem gerekmiyor.
Buna ihtiyaç duymuyor ruhum ..
Seni yaşıyorum, benimlesin her an biliyorum
Bunu iliklerime kadar hissediyorum .
Belki de bu yüzden özlem dedikleri kafiri, bünyem de yaşatamiyorum ..
Saçma geliyor bana,
Insan kendini özler mi hiç?
Sen kendimsim
Kendimi özleyemiyorum.
Gözümü açsam sen
Gözümü kapatsam sen
Uyanik oldugum anlar da sen ..
Yanim da degilsin ,o kadar uzakta degilsin!
Bildiğin bendesin sen.
Yüksek ihtimal bu yüzden hiç özlem ateşine tutulamiyorum ben..
Bu güzel hisler için teşekkür ederim
Varlığını varlığıma katan her bir şeye..
Serin yerler gibi
Ağaç alti gölgelikler gibiyim
Usul usul toprağı seven denizler gibiyim
Sağlam sayılan kayalar gibiyim bazen de
İç açan gökler gibi
Bazen onlari süsleyen bulutlar gibiyim
Kimi yerde zarar vermeden yağan yağmurlar gibiyim.
Kendi halin de mutluca yaşayan huzurlar gibiyim.
Tatli uykular
Rahat başlar gibiyim ..
Teşekkür ederim böylesi güzel iklimler için.