Hangi ilk karanlık vakitte göğsümü deşebilirim?
bu zamanı bilemiyorum…
Bilemiyorum bu sessiz tabuta hangi renkte bir ışığın yansıyacağını
Oysa gözlerim açık,
en ufak bir pırıltıyla kamaşacak kadar karanlığa gömülüyüm…
Göğsümü deşemiyorum;
Toprağa basarsam olabilir mi,
İçimi aralayıp kendime kimi hapsedebilirim
Ki ben bana yetmiyor ben bana sarılamıyorum.
Yansımamdan ötesi yok kendimin, siluetim cam’dan ibaret
Si notası dahi yetiyor gözümde bir ıslaklığın birikmesi için
Cam’a uzansa elim camdan daha kırılganım
elim kalmayacak diye uzanmıyorum.
Kayıt Tarihi : 3.11.2006 10:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!