İbreti Şiirleri - Şair İbreti

Her neyi gördükçe kaşların yıkma
Ne suçum var ise bildir efendim
Hata eyledimse kusura bakma
Düştümse elim tut kaldır efendim

Nedir bu keman kaş nedir bu gözler

Minareye çıkıp bize bağırma
Haberimiz vardır sağır değiliz
Sen kendini kayır bizi kayırma
Allah'la biz ayrı gayri değiliz

Eğer insanlıksa doğru niyetin

İlme değer verdim uykudan kalktım
Sarık, seccadeyi elden bıraktım
Vaizin her günkü vaazından bıktım
Ramazanı sele verdim de geldim

Karnım acıktıkça kederim arttı

Dünyaya gelse de insanın çoğu
Bir zevki sefasın sürmeden gider
Kimisi beğenmez bal ile yağı
Kimi de yüzünü görmeden gider

Çalışıp dökülen ter yanağından

Gül yüzlü sevdiğim sevmişim seni
Her zaman yüzüne bakmak isterim
Sen de insaf eyle unutma beni
Coşup senden taraf akmak isterim

Varmı senin gibi nazik edalı

Hangi peygamberden kaldı bu usül
Hangi âyet bunun hakkındanazil
Sünnet, sakal, bıyık kesmek mi gafil
Bu mu müslümanlık işaretiniz

Suya güvenerek kalmayız murdar

Harf be harf okudum ilmi Kuran 'ı
Hatm-ı Kuran vechi hubanda imiş
Boş yere yorulma başka çareyi
Bulaman ne varsa bu anda imiş

Canına kıymayıp serden geçmeyen

Birlik Beraberlik Hep Benim Derdim
Bu Derdi Kendime Nimet Bilirim
Herkes Kardeşimdir, Ayırmam Ferdi
Başka Düşünceyi Gaflet Bilirim

Gelip Geçmişlerden Beklemem Yardım

Ey Sofu Bizlere Kem Gözle Bakma
Özünü Farkeden İnsanımız Var
Gerekse Cennete Bizi Bırakma
Bizim De Bir Huri Gılmanımız Var

İster Tapusun Al Cennet Alanın

İnsanlığa değer verir
Öyle bir ehli insanım
Kötü ahlakı hor görür
Ona hiç kaynamaz kanım

Sofu cennet sorma bana