İbret Şiiri - Mücahit Eren

Yavaş yavaş yürüdüm o dar sokaklardan
Kimisinden geliyordu misk kokusu uzaktan
Kimisinden de geliyordu ızdırap çığlıkları.
Kimisinin tacı vardı kimisinin gül bahçesi

İşte benim lise arkadaşım, işte hacı dayım.
Hemen ilerde komşusu olmuş fazlı abim.
Pek de yakışmış mübarek makamı zatına.
Allah nasip eder mi beni onların katına .

Az soluklanırım yanlarında maziyi anarım.
Ruhları şad olsun elbette fatiha okurum.
İlerde genç kardeşim bana gel artık diyor
Göğsüne takmışlar nişan nöbet bekliyor.

İlahi! ne de güzel sürmüş kınaları anası.
Var mı cihanda böyle yiğit,evliyalar aynası.
Selam verip, üzülerek ayrılıyorum yanından,
Ancak sizler sorgusuz geçersiniz sırattan.

Dur mücahit dur, daha yok bize asla gitmek
Dedim ancak bu kadar olur karşılıksız sevmek
İki arslan uzanmış başlarında nazlı hilal
Bülbüller ötüyor sanırsın habeşi bilal.

Açtım ellerimi,yalvardım Alemlerin Rabbine
Ümmet bi harap nolur döndür onu kendine.
Bir dakika bir dakika işte geliyorlar oradan
Açın yolları bu mucize ki ancak Allahtan

Minik minik eller sarıldılar soğuk beyaz taşa
Ne anlatılmaz bir acı gözler neye neye! şaşa,
Baba ,baba diye sesleniyorlar yürek dayanmaz
Şehidim emin olun yaptıkları yanlarına kalmaz.