İbrahim Uludağ Şiirleri - Şair İbrahim U ...

DİŞLER
Bakıverin çocuklar ağzınızı açın da
Neler göreceksiniz ağzınızın içinde
Beyaz beyaz boncuklar sıra sıra dizilmiş
Bildiniz mi bunlar ne? Evet, evet bunlar diş

Bazen kelam dile gelir
Diyemezsin, diyemezsin
İnsan öyle hale gelir
Diyemezsin, diyemezsin

Beklersin düşünsün insan

Her sabah yeniden sevdiğim kadın
Tırnağın dünyaya bedeldir senin
Şiirler yazarak övdüğüm kadın
Parmağın dünyaya bedeldir senin

Saçının bir teli atlas ipeğe

Elektrik gitti yandık sıcakta
Sanki pişiyoruz şimdi ocakta
Soğuk su da yok ki köşe bucakta
Serinlemek haram bu gece bize

Oturmuş gibiyim inanın köze

Her yolun sonunda şu gabrâ vardır
Ardında mahkeme-i kübrâ vardır
Şahitler yalansız kadı tarafsız
Orada masuma has ibrâ vardır...
*gabra:toprak, yer, arz
*ibra: temize çıkarma

Uyunca göklerden verilen emre
Yeryüzüne düştü en kutlu cemre
Güneş'e can geldi Ay'a da cemal
Başladığı anda prenses ömre

Bebekken tomurcuk çocukken gonca

Bir hasede mukabil
Habil'e vurdu Kabil
Demek konu hasetse
Kardeşin katli kabil...

Menekşeler, karanfiller, ıtırlar...
Hepsi, bana seni hatırlatırlar.
Aşka dair yazılan tüm satırlar,
Hepsi, bana seni hatırlatırlar.

Sahillerin ayak yakan kumları,

Şen yüzüne değse hüzün
Anlamı kaçar gündüzün
Ortasına düşer güzün
Hazanlara bulanırım

Sema nurunu yayamaz

Ötse bile Denizli'nin horozu
İnsanlar uyanmak istemiyorlar
Öyle fazla yemişler ki narkozu
İnsanlar uyanmak istemiyorlar

"Bana dokunmayan yılan..." misali