İbrahim Tenekeci Şiirleri - Şair İbrahim ...

Seni sayıyorum, işte ellerim!
Ey ima edenler, iman ediniz!
Bütün rekorların kırdığı kalbim,
Günlerin dün olduğu yerdeyiz.

Denizin suyuna giden gemiler,

Hangi mevsimdeyiz böyle
Paletimde renkler kaskatı
Oysa durmadan boyamalıyım hiç durmadan
Renklerini yitirmiş hayatı
Mevsimlerden keder mi söyle

Yaratılmışım demek sudan ve bahaneden
Ama kurumuyor bir türlü günlerin ıslattığı
Bu değil sadece beni derinden üzen
Bulanıyor gökyüzü taş atınca bir kuşa

Bir mümin gibi kapanmış dünya

I

bakın ne diyorum dünya
sekerek yürüyor gözümden düştü ya

seviyorum aklımın almadığı şeyleri

İbrahim bey bu gece eve gelmedin
Kaç kez açıldı senin için kimdir o penceresi
Farkında mısın bilmem
Düşmansız yaşamak köreltiyor adamı
Ve insanı yoruyor başkasının şarkısı
İşte bundan dolayı düşmanı püskürtmekten

Sende kendime ait birşeyler buluyorum.
Bir resim, gizemli bir gülüş, naz, kapris, güzellik.
Hayır, bunlar sen değilsin.
Sen bu değilsin.
Farklı birşey.

Ne kadar güzeldi, kirazların Türkçesi
Ekmek ören kadınlar, bahçenin sesi-
Giderken görürdük kimi kızları
Ellerinde baharın şaşkın dalları!

Bir gül düşün, gönülsüz açan

Vakit: 21 Nisan 2009 Salı 14:19


“ Bize kendinizi tanıtır mısınız” sorusuyla karşılaşınca, kendinizi tanıtma noktasında aklınıza gelen ilk cümleler neler oluyor?

Ayhan Kurt’ un şu dizesi: “ Bir iç kanama gibi sessiz ve derin.” Ahmet Murat’ ın şu dizesi de olabilir: “ Hayır, anlatamadım! ”

Şaşkınlığımı gizleyecek bir yer bulamadım!
şiirden başka...
Rabbim ne der?

Camiden eve dönerkenki ferahlık...
Sadece müminlerin bildiği...

Bir vesikalık kestim aynanın içinden
Pazar ola ey çünkü ben
Yana yatmayan saçları gibi bir insanın
Hep şuna inandım,
Geciken bir mektup, düşünün sevgilinizden
İşte o mektup benim, siz karşımda gülerken