İbrahim Hakkı Gündoğdu Şiirleri - Şair İ ...

yalnız ağlanmaz

kalbin tonlarca yükü
doğurgan göçü vardır.
kum,fırtınasına öpülür
yol yolcusuna

metropol sus ve dinle;

suskumla başıboş
kırık tefecinin çatalyokuş
kasasında yürürken yalnayak
turalar batık durur

yokluğuna aşk yükledim
topladım tacımı tahtımı
bağrımda yangınımı
sana yüreğimi getirecektim
bir yetim çocuk çıktı yoluma
ve öksüz ve yalnız ve kimsesiz

su, yar..
su..
ya su!
gönül bağıma dökülen şelaleler ahusu..
sefalet ve servet
hiçlik ve ebediyet yolcusu.

aşk yaz.. dolu dizgin
ilk damarı keserek
yere, göğe, dile, düşe aşk yaz..

önce direnmeyi öğren
dilenciysen

neden çekildim karlı dağlara
neden çekildim yalın ve yalçın
neden kızıl, buzul ve sır çekildim
bir sen bileceksin
sen gittin, kimseler bilmeyecek.

yol leyla’nın yüreğinden dökülmüş
bir endamdır
cazibesine yandığım dünya
leyla’sız her şeyin hicrandır
düş vaktinde yola düştüm
kavuşmalar virandır

sınavın mekanı evren, derecesi ateştir..

yol kutsal diye bir ayağımı kestiler
kaderde topal yolcu olmak varmış.
veraset ilamı çıkarılacak öyle görünüyor.
öyle görünüyor ki niyetlere yüklenecek zaferler

içimi acıtıyor bu kaldırımlar
yüreğimi delip delip geçiyor
niceler geçiyor
yalnız,mahzun ve
çığlık yine çığlık
yetim ve çılgın

kefenim alevden olsun
ben közün tiryakisiyim
bir kızıl meydandır içtiğim ve döktüğüm
yalnızlıktan üşüyenler yüreğimdedir
kimsesizler avucumda
her an bir kıyamettir gördüğüm