İbrahim Gürsu Şiirleri - Şair İbrahim Gürsu

Su ağladı

gözyaşı damlacıkları

ışığa parladı.

Gece çırılçıplak

ışık soyunuyor

gölgesini giyiyor

En çok öldürürsünüz bizi...
Daha ne yapabilirsiniz ki?
Oysa biz
herkesin kardeşiydik.
Federico Garcia Lorca gibi...

Boreas
Troya'dan esiyor.
Evine dönmen için...
Önce sen gel
ev sahibim.
Barışalım

Yüreğime biriktirdim
kendinden vazgeçmiş
ama beni aşkla kollayan
bakışlarını…

Yaprak
ayrılır daldan.
O ayrılık törenidir
hazanın. Bilir ki ağaç
bıraktıkları
gübre olur

Acılardan yakınırdın bir zamanlar,
ne oldu sana haydi konuş susma!
Kızıllaşırdı gözlerin, onca uykusuz gecelerde.
Hep yırtmak isterdin karanlığı, tırnaklarınla.
Ne oldu sana haydi konuş?
Susma...

Göğereceksin.
Işığa büyüyüp
yürüyeceksin...
Filizim;
Geceden
korkmadan

Her kıyıcık
başlangıç.
(...)
Gün ağarmadı
aydınlanmadı.
Aktı da

Zeytinim.
Toprağa düşürüp
çürütenler
düşünsün.

Üzülmek yok