İbrahim Gürsu Şiirleri - Şair İbrahim Gürsu

Acılardan yakınırdın bir zamanlar,
ne oldu sana haydi konuş susma!
Kızıllaşırdı gözlerin, onca uykusuz gecelerde.
Hep yırtmak isterdin karanlığı, tırnaklarınla.
Ne oldu sana haydi konuş?
Susma...

Göğereceksin.
Işığa büyüyüp
yürüyeceksin...
Filizim;
Geceden
korkmadan

İçine yarılıyor yaram
sızlayınca
küçülüyor bedenim.

Kalamalar veriyor kalbim
tonozumu koparayım istiyor,

Her kıyıcık
başlangıç.
(...)
Gün ağarmadı
aydınlanmadı.
Aktı da

Zeytinim.
Toprağa düşürüp
çürütenler
düşünsün.

Üzülmek yok

Vurma kapıma rüzgar
ben artık sığındım
göğe tutundum.
Yüzgeç olsa ayaklarım
kollarım kanat.
(...)

Düşün, okurken sözcükleri.
Yarın güzelliklere gebe.
Sen
zamanın kucağında
hep çocuk kalmayacaksın.
Belki

Küçücük yüreğiyle
evreni sarmalamış.
Bir avuç dolusu başına
binlerce düşü saklamış.
Minicik kollarıyla
ormanları kucaklamış.

İğirdi zamanı iğde
acıyı
sancıyı
emziriyor kucağında
dalga dalga sütüyle Ege.

YÜREĞİ YOKTUR SAVAŞLARIN…

Ölümü
öldüremezsin yüreğinde.
Korku dolu bedenini
sarsar durur