İbrahim Günaydın Şiirleri - Şair İbrahim ...

Farklılık nedir diye sordum kendi kendime oturmuş bir köşede
elimde kalemim, zihnimde binbir farklı düşünceler ve karşımda o uçsuz bucaksız gökyüzü
ağlar bir şekilde damlaların gözümden süzüldüğünü hissederek
o soğuk ama bi o kadar da içi gıdıklayan rüzgarı içimde
iç tarafımda derinliklerimde inat olsun diye
o dünyaya içinde olan olaylara çirkinliklerine fenalıklarına göğüs gererek saf ama bi o kadar yoğun bir duyguyla...

ürpertiler sarmış bedeni, ılık bi hava
Endişe diz boyu olmuş, insanlar aynı.
Korku lifleri kopartıyor, ve halen
aynı şekilde doğuyor ve batıyor güneş...
Ve halen hayat aynı ritminde akıyor akacağı yere...
Ve halen kuşlar terennüm ediyor çalılıklarda...

O yer
Sudelerin altında olan yaşamın verdiği tat
Bi o kadar tuanaların içimize işlediği an
Bohemi ve onla alakalı olan herşeyi at...
Onsuz geldin buraya ve çıkart tadını verdiğin emeklerin...
Sana verilen bunlar birer aydoradır unutma! ..

Her gece içimden gelir geçersin
Hüzünleri koynuma atırıverirsin
Hasret bırakırsın gözlerine
Beni benden alıverirsin
...
Baharı mı bekliyeyim bilmiyorum artık

Tuvale yansımıştı yüzün.
Ey uyuyan korkunç güzellik...
Evrensellik, kutsal değer...
Bu kalbe mi yolculuk? ..
Sıradışılık, akan nerede? ..
Odun parçaları asumandan düşmekte...

Ne arkamda birakmak isterim puslu dimaglarda yigilan sorular dizisi;
Ne de karmasik zihinlerin en trajik noktasinda bana seslenen bir kaç nadinin nidalarina yüz çevirmek...
Ne kendimin varligini ispat etmek isterim inti$ar ederek bedenlere;
Ne de varliklarin kendisini pinti bi insan gibi bütün vucudama inhisar etmek isterim...
Ne deli gibi sevilerek bütün ömrü bir insana ittisal etmemek isterim
Ne de sevmenin ötesinden kaçarak onun gayrisindan istigase nidalarinin pençesinde olmak isterim...

Ruh halim...
Belki insicam ederim ötekilerle
Belki de infisal ederek ayrılırım...
Bazen içim inşikak eder ve inficar esnasında kaybolurum, ittisal ederek ötelere.
Bazen ruhum insanlarla ictima ister,onlarla meclislerde iştirak etmek ve muhabbeti onlarla inkiza etmek...
Bazen inkisar eder gönlüm dehşet içinde kalarak; yaşanılanları istima' ederek...

Elde edilmesi zor olan şeylere olan meftunluğumuzdandır;
bunca sıkıntı ve hüznü koynumuzda saklamamız veHırslılığımız.
Bu istek ve arzularımızın ötesinde güdülenmiş bir aşkınlıktır,
bizi sonlu olana iten o bilinmedik suluklarda ve Tasalarımız.
Her bir engellenme bize daha büyük bir aşk vermekte ve bizi dahasına sürüklemekte aslında ve Arzularımız.
Ve o noktada kendimiz, yüce bir hakan misali ayan beyan içimizde boy göstermekte şeytani bir tavırla ve büyük kibrimiz.

Sen Ve Ben
Her bir düşünce mahsulunda,
Seni buldum hep yanımda.
Birliktelikler hep yalandı.
Seni hayatıma soktum sokalı.
.............................

sabah olmasın diye güneşi durdurmakta senin için? ...
Karanlık olmasın diye ayı mı odana asmak?
Yanardağları mı söndürmek,denizleri mi kurutmak...
Hayır! ..Hiçbirşey idelerimi senle taalluk ettiremez artık...
...
Evet...Kara gözlümdün bi aralar...