İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Seneler sonra,tekrar ''merhaba''
Dediğimde sana,
Yaşadığım depremi hissetmedin

Depremime neden
Yaşanmışlıklarımdan mı,

Gök kubbede yıldızlar
Parlayıp duracaklar
Kimsesizler, yalnızlar
Dahice soracaklar
Aşk nedir, nasıl, nice...

Koşma hızla bana böyle
Dayanamam kapılırım yeline
Yangındır sevgim, çekemezsin
Sonra demedin deme
Yazık etme kendine...

İçin için yanıyorken bedenim
Hasretinin yakıcı soğukluğuyla
Sensizlik vurdu, titredim
Ağlamadım, anlattım mısralara...

Işıksız pervane ya kör, ya da şaşkın

Çağ açtıran sevgili, destan yazdıran şehir
Aşkım, bitmez hevesim; İstanbul hayat suyum

Ekmeğim o, aşım o; ben toprak, o yağmurum
Bu şehrin içindeyim, onunla dopdoluyum

Gün olur, devran döner güneş terasa düşer
Bir bulgur aşı, bir ayranla ne günler geçer
Eller halimize der durur, sözünü elleme desinler
Bir yazı, bir dua, bin umutla birleşir eller

Elbet bitecek bu dertlerin sonu

Bırakmadın ardında
Nedense hoş bir seda
Kalmadı artık sana
Vereceğim yok
Al ve beyaz
İki şeyin dışında...

Pencere arası bu sevda, bu aşk
Mahcubiyetimin zirvesindeyim
Güneşe bakamamak gibi bu aşk
Çaresizliğin ben izbesindeyim...

Gülme, şaşırma bakıp bu halime

Elveda demeğe geldim sürmelim
Doldu zamanın çilesi, bitti
Dindirdim feryatları, sustu yüreğim
Kapandı sevdanın hesabı, bitti...

Adsız bir denizin dibinde yatıyor

Tarihler önemsiz
Tek bildiğim serin esen bir Akdeniz akşamında
Beynimde oluşan yap bozlarda
Bulduğum sen
Şimdi tam karşımda
Duruşun bir biblo kırptığın siyah kirpiklerinde olmasa