Kirlenen Ruhlara...
Yazıyorum
Öyle çok enikonu düşünmeden
Ne varsa geçen içimden
Öyle yazıyorum!
Gidecek bir adres de yok elimde
Karışıyor zehir beynime!
Orada öylece duruyor ama
Anlatılmıyor,
Yaşanılıyor o iki bilinmeyenli cümle!
Çok çözüm,
Ama aslında yok çözüm!
Kendime soruyorum
Diyor ki kendim bana:
Yazma, yazma, yazma!
Karışıyor o leke suya
Ve ben çıkamıyorum kıyıya!
Yazıyorum, yazıyorum, yazıyorum
Ben hayata kendimi kazıyorum
Ama işte,
İntihar kokuyor y ...
hayat uzuyor
tıpkı uzayan bir lastik gibi
lastik de bir gün kopacaktır
tıpkı sensiz geçen bir hayat gibi
hayatı seviyorum
tıpkı seni sevdiğim gibi...
Karanlığa gömersin rüyalarını
Başını yastığa koyduğunda
Anlarsın yalnızlığını,
Boşluğa dolarsın kollarını
İsyan eder gibi özlersin sevdiceğini
Ve öylece beklersin...
Yıkık duvarları vardı kalbimin
Bir onulmaz yaraydı hayat
Güneşim battı
Ve ben ağladım...
Vermem koynumdaki yıldızlarımı
Gökyüzünden onları ben çalmadım...
Tutsak çelişkiler büyüyen içimde
Korkumla yüzleşiyorum
Yalnızlık kemirirken gözlerimi!
Gördüğüm sadece korktuklarım
Umutsuzlaşıyor
Anlamsızlaşıyor dünya!
Yanılgımıydın
Yoksa bir düş mü
Sanrımıydın, yoksa
Bir sayıklama mı?
Titreme nöbeti mi getirdin
Sende ben
Ruhsal yanılgılarda büyüyen
Derlenmiş bir yalnızlık kadardım!
Yara acıtmaz ruhu
Ama kin ve nefret uyandıran
Çalıyor her sabah o ses
Ve kulakların dalıyor
Gel diyor, gel diyor gel
Bak diyor, bak ki gör ruhunun derinlerindeki isteği
Gidenler gelmediler,
Yapayalnızsın bir odada,
Yatağın, dolabın
Ve bir masa...
Gözler çakılıyor pencereden
Uzaklara,
Geçen bir delilik zamanıdır
Yakışmaz sana veda
Geçmiş ve gelecek arasında kaybolmuşsun
Ama yüreğinde hep aynı seda...
Sokaklar karanlık, dondurucu bir tipi
gitmeliyim belki de
bu şehirden ve senden
yıpranmadan, bütün güzellikler yokolmadan
terketmeliyim
çıkmaz bir sokaktayım
her yer karanlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!